Imię
Weronika
Grupa rekonstrukcyjna
Grupa Rekonstrukcji Historycznej “Krynolina”
Nazwa sylwetki
Młoda panna w stroju dziennym
Datowanie
Czerwiec 1859
Region
Europa
Wyposażenie
Strój wzorowany na rycinie francuskiej “Le Bon Ton” z czerwca 1859 roku. Różowa suknia składająca się ze stanika przedłużonego baskinką oraz spódnicy z zakładaną oddzielnie falbaną, uszyta została z różowej bawełny i ozdobiona naszytą rzędami białą taśmą bawełnianą. Góra zapinana jest na perłowe guziki, a dekolt ozdobiony jest szydełkowym kołnierzykiem, wykonanym według wzoru z czasopisma z 1859 roku. Jedynym odstępstwem od ryciny w kształcie sukni są spodnie rękawy, zmienione na znacznie popularniejszy wzór marszczony przy mankiecie. Parasolka chroniąca przed słońcem ma niewielki rozmiar, jak większość zachowanych eksponatów do lat 1880’. Słomkowy kapelusz o prostym rondzie, ozdobiony sztucznymi kwiatami, był częstym wyborem na letnie miesiące, zastępującym popularne budki.
Krótki opis historyczny
Młode panny pochodzące z klasy średniej – wyższej w połowie XIX wieku miały za zadanie przede wszystkim naukę prowadzenia gospodarstwa domowego, które były oczekiwane założyć w wieku 20-26 lat. Bogatsze domy mogły sobie pozwolić na zatrudnienie guwernantki, lecz większość umiejętności dziewczęta nabywały ucząc się od członkiń rodziny. Za podstawowe dziedziny, w których kobiety miały się kształcić, uważano grę na instrumentach, taniec, robótki ręczne, etc. W wieku 17-20 lat panny “wprowadzano na salony” – przedstawiano je towarzystwu, wśród którego miały zdobywać znajomości, uczyć się etykiety, oraz – docelowo – poznać kandydata na małżonka. Zarówno w sytuacjach formalnych, jak i nieformalnych, młode kobiety nie mogły jednak pojawiać się samotnie, bez towarzystwa starszej (najlepiej zamężnej) kobiety z rodziny. Również ich możliwości ubioru były ograniczane – zarezerwowane dla nich jasne, pastelowe kolory i skromne ozdoby miały podkreślać młodość i niewinność.
