Imię
Katarzyna
Grupa rekonstrukcyjna
Grupa Rekonstrukcji Historycznej Bellum
Nazwa sylwetki
Dama z warstwy ziemiańskiej z okresu Żałoby Narodowej
Datowanie
1861 – 1866, Żałoba Narodowa oraz Powstanie styczniowe
Region
Zabór rosyjski, Królestwo Polskie
Wyposażenie
Bielizna, na którą składają się: koszula, pończochy, podwiązki, pantalony, gorset, krynolina, halka według rycin modowych z epoki i eksponatów muzealnych. Czarne, wysokie, sznurowane trzewiki spacerowe na niskim obcasie według rycin modowych. Czarna spódnica, biała koszula, czarny skórzany pasek, czarne koronkowe rękawiczki, biała haftowana chusteczka, kamea zapięta pod szyją, czarny bonet (czepek) według zdjęć z epoki oraz rycin modowych.
Krótki opis historyczny
Żałoba Narodowa zainicjowana w 1861 roku była odpowiedzią na gwałtownie stłumioną 27 lutego tego roku manifestację patriotyczno – religijną, w skutek czego śmierć poniosło pięć osób. Nastroje narodowe z czasem objęły tereny wszystkich trzech zaborów. Czarne suknie przywdziewane przez Polki od początku lat 60-tych XIX wieku były znakiem protestu, manifestem patriotyzmu. Stroje bywały proste, a biżuteria miała charakter symboliczny, jak krzyże i łańcuchy nasuwające na myśl cierpienie narodu polskiego pod zaborami. Kobiety, których nie było stać na nowe stroje mogły liczyć na fundusze za zbiórek, aby wszystkie Polki mogły swoim strojem manifestować żal na utraconą ojczyzną. W czasie Żałoby zabronione było urządzanie wystawnych przyjęć i balów, a złamanie tych zasad groziło ostracyzmem ze strony polskiej socjety. Po wybuchu powstania władze rosyjskie i pruskie postanowiły zwalczać polskie ruchy niepodległościowe, w tym również oznaki Żałoby Narodowej. Polki noszące czerń w miejscu publicznym narażone były na więzienie lub publiczne upokorzenie, częstą praktyką było zrywanie z kobiety sukni. Od żałobników wymagano okazania dokumentu potwierdzającego zgon bliskiej osoby. Aby unikać takich sytuacji czerń zastępowano innymi kolorami nawiązującymi do żałoby, jak granat, fiolet czy szarość.
