Imię
Luiza
Grupa rekonstrukcyjna
To już wyszło z mody
Nazwa sylwetki
Kasztelanka opolska
Datowanie
Wczesne średniowiecze, XI wiek
Region
Europa, Polska, Opole Ostrówek
Wyposażenie
Wśród wyposażenia kasztelanki opolskiej można znaleźć zawój z delikatnej płóciennej wełny barwiony marzanną na odcień koralowy. Czółko z półciennego lnu RT usztywnione korą brzozy, tak jak wiele czółek znajdowanych na terenach dzisiejszej Polski w okresie wczesnego średniowiecza. Czerwona krajka z wełny w splocie jodełki. Rekonstrukcja znaleziska z Opola. Barwienie koszenilą, bliskim i legalnym odpowiednikiem stosowanego w epoce czerwca polskiego. Kabłączki esowate że srebra, bardzo rozpowszechnione w epoce, wykonane na podstawie znaleziska z Opola. Pacior z bursztynu wykonany na podstawie znaleziska. Naszyjnik z fluorytów, paciorków szklanych zdobionych srebrną folią, naśladującą złoto i karnetu w szlifie kubooktaedrycznym, wykonany na podstawie znaleziska naszyjnika z XI w. Woreczek z samitu jedwabnego obszyty lamówką z jedwabiu o splocie płóciennym, na podstawie znaleziska z Opola. Woreczek zinterpretowałam jako woreczek kultowy (nawęz, kaptorgę), ze względu na znaleziska podobnych woreczków w kształcie łezki, zarówno z Opola, jak i Wrocławia i Gdańska. Samit, który wybrałam ma wzór w zwierzęta w medalionach, rozpowszechniony we wczesnym średniowieczu. Suknia z wełny w splocie rypsu barwionej rezedą – znanym w średniowieczu barwnikiem dającym cenioną, żywą żółć. Krój sukni oparty na ikonografii z epoki, wskazującej na występowanie wąskich przy nadgarstkach, zmarszczonych rękawów, małych dekoltów i obfitych części dolnych sukien. Zarówno splot rypsu, jak i barwa żółta występują w tekstyliach z wczesnośrednowiecznego Opola. Pierścionek z brązu z oczkiem w kształcie rombu wypełnionym szafirową emalią. Prosta płócienna krajka barwiona na żółto użyta jako przepasanie. Znaleziska nie wskazują na to, by w tym miejscu i czasie metalowe części pasa były częste wśród kobiet, stąd wybrałam pasek wiązany, tekstylny. Zdobione ażurem buty ukazujące nogawicę w żywym kolorze. Toczna drewniana miska rzeźbiona w motyw przypominający rogi – replika znaleziska z Opola. Ręcznie kuta igła żelazna, jakich całkiem sporo znaleziono w Opolu. Xanthoria parietina , złotorośl ścienny – grzyb znany we wczesnym średniowieczu i stosowany do barwienia na niezwykle cenne odcienie intensywnego różu i fioletu. Barwienie nim wymagało specjalistycznej wiedzy. Powyższe oparłam na publikacjach naukowych i popularnonaukowych dotyczących wykopalisk w Opolu autorstwa małżeństwa Gedigów, Hołubowicza, Maika i Nasza.
Krótki opis historyczny
Jedna z dobrze uzasadnionych moim zdaniem hipotez na temat znaczenia i funkcji wczesnośredniowiecznego grodu na Opolu Ostrówku, mówi, że gród był siedzibą kasztelanii gruntującej władzę piastowską nad tym terenem. Wykopaliska obfitujące w luksusowe i importowane obiekty, potwierdzają, że mogły tu funkcjonować zamożne osoby o dużej władzy politycznej. Stąd postanowiłam zrekonstruować hipotetyczny wygląd żony kasztelana – bogatej członkini piastowskiej arystokracji, mającej dostęp do pięknych przedmiotów z dalekich krain, czerpiącą inspiracje z mody zachodniej, lecz przywiązaną do lokalnych symboli w postaci kabłączków esowatych czy nawęzu. Nosi fluoryty, karneol i bursztyn, srebro, brąz i emalię, wzorzyście tkany jedwab i najmiększą wełnę. Jej szaty mienią się intensywnym barwami, które trudno uzyskać bez dostępu do importowanych barwników i wiedzy na temat ich użycia. Używa starannie wykonanych i zdobionych naczyń, jej narzędzie do szycia – żelazna igła – jest najlepszej dostępnej jakości. Jednocześnie jedwab jest użyty tylko w drobnym dodatku, tak jak droga, delikatna i intensywnie czerwona wełna. Daleko kasztelance ze Śląska do bizantyjskich księżniczek czy ottońskiej rodziny cesarskiej.
