Imię
Tomasz
Grupa rekonstrukcyjna
Stowarzyszenie Muzealna Grupa Historyczna im.II/18 pułku piechoty
Nazwa sylwetki
Brat służebny – serwient zakonu templariuszy (fratres servientes armigerii), po złożeniu ślubów zakonnych, który nie był szlachetnie urodzony i nie mógł zostać pasowany na rycerza. Mógł piastować funkcje na prowincjonalnych komandoriach, tu chorąży.
Datowanie
II połowa XIII w.
Region
Europa, obszar dzisiejszej Polski zachodniej.
Wyposażenie
Kapalin wzorowany na ikonografii z terenu Europy, podparty znaleziskami z Niemiec. Czapka pikowana lniana. Przeszywanica, kolczuga, nogawice pikowane sznurowane wraz z doszytymi podeszwami skórzanymi, przyszyte i donitowane nogawice kolcze, rękawice kolcze naszyte na rękawice pikowane. Elementy kolcze nitowane ręcznie nitowane i spasowane, wzorowane na znaleziskach i ikonografii powszechnie występujących w krajach Europy Zachodniej oraz w Polsce, egzemplarz kolczugi i nogawica zachowana w Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. Elementy pikowane przeszyte ręcznie, lniane. Grot włóczni na podstawie znalezisk z Cedyni. Proporzec – Baucent (bauceant, baussant, gonfanon) na podstawie fragmentu fresku z San Bevignate, Perugia, Włochy ca. 1290 r. Miecz z okresu krucjat wraz z opasaniem na podstawie znalezisk i ikonografii. Pas – wzór nabijek na pas „kwiatki” z nagrobka templariusza z kościoła zakonnego London Church. Młot turecki (buławka) – okres XIII w. powszechnie występująca na terenach Europy Wschodniej. Puginał wraz z pochwą skórzaną. Tunika bojowa nakładana na zbroję, czarna, wełniana, ręcznie szyta. Tarcza klepkowa, trójkątna, malowanie wzorowe na pieczęciach i freskach związanych zakonem templariuszy, wielkość i kształt odpowiadająca realiom II połowie XIII w., poparte znaleziskami oraz ikonografia świecką. Koszula, nogawice, gacie, pas gacny lniane, szyte ręcznie lnianą nicią. Sznurki do mocowania ręcznie plecione. Sakwa skórzana, kaletka skórzana ręcznie tłoczona.
Krótki opis historyczny
Brat serwient wyposażony był w bardzo dobre uzbrojenie ówczesnego okresu. W zasadzie nie występują znaleziska wyposażenia przypisywane bezpośrednio templariuszom, dlatego większość przedstawianego wyposażenia wzorowana jest na ikonografiach przedstawiających templariuszy oraz popartych znaleziskami z obszarów, na których stacjonowała dana komandoria templariuszy. Do stworzenia wyposażenia sylwetki wykorzystane zostały znaleziska z Europy Zachodniej (Polska i Niemcy), okresu II połowy XIII w. W regule zakonu przewidziano, iż serwienci nie mogą nosić białych płaszczy, które były zarezerwowane dla braci rycerzy, a wyłącznie czarne/ciemne tuniki i płaszcze: „68. … serwienci i giermkowie … niech otrzymają czarne szaty, lecz jeśli nie można takich znaleźć, powinno się dać im to co jest dostępne w tej prowincji lub to co jest najtańsze, czyli burell.” Serwienci stanowili zdecydowaną większość zakonu oraz główne siły zbrojne. Najczęściej walczyli pieszo, chociaż mogli posiadać jednego konia, i byli uzbrojeni bardziej ubogo niż bracia rycerze, aczkolwiek zawsze było to wyposażenie schludne i porządne. Serwienci oprócz walki jako piechota czy jazda, mogli być również kusznikami i łucznikami.
