Imię
Marcin
Grupa rekonstrukcyjna
GRH Bellum
Nazwa sylwetki
Strzelec Podhalański, Batalionu Stołecznego Górskiego.
Datowanie
Marzec 1937
Region
Europa, Polska, Warszawa
Wyposażenie
Mundur sukienny wz.36 z patkami piechoty, kapelusz podhalański wz.19 z orlim piórem, peleryna podhalańska typ.III, pas główny wz.31, ładownice wz.22, bagnet wz.28. Na kapeluszu, płaszczu i kurtce znajdują się oznaczenia strzelców podhalańskich, tzw. „Krzyżyk Niespodziany”, stanowiący element folkloru góralskiego. Na naramiennikach można dostrzec emblemat „BS”, oznaczający Batalion Stołeczny.
Krótki opis historyczny
Batalion Stołeczny był samodzielną jednostką garnizonu warszawskiego powołaną do istnienia w marcu 1936 roku w celu pełnienia funkcji reprezentacyjnych oraz służby wartowniczej przy ważnych obiektach znajdujących się na terenie stolicy Polski. Skład osobowy pełniący służbę w Baonie Stołecznym był zmienny, zgodnie z rozkazem Ministerstwa Spraw Wojskowych kolejne kontyngenty były przez wystawiane przez poszczególne Dywizje Piechoty, z niemal wszystkich garnizonów wojskowych II Rzeczpospolitej. Służba w Baonie Stołecznym każdego kolejnej zmiany przybywającego do Warszawy trwała 6 miesięcy. Mieli ją pełnić specjalnie dobierani wyróżniający się w toku służby żołnierze. Drugą z kolei zmianę w okresie październik 1936 – maj 1937 stanowił Baon Stołeczny Górski wystawiony przez: 21 Dywizję Piechoty Górskiej , 22 Dywizję Piechoty Górskiej , oraz 11 Dywizję Piechoty (nazwaną wkrótce „Karpacką” po sformalizowaniu stosownymi rozkazami tradycji górskich ). Każda z dywizji wystawiała jedną kompanię, tym samym Baon Stołeczny Górski stanowiły trzy kompanie w umundurowaniu podhalańskim. W szeregach orkiestry batalionowej grały wówczas podhalańskie dudy. Żołnierze pełniąc służbę w garnizonie warszawskim wyróżniali się strojnością właściwą ubiorowi piechoty górskiej, której charakterystycznymi elementami były podhalańskie peleryny oraz kapelusze z piórami, budzące życzliwe zainteresowanie mieszkańców miasta oraz gości odwiedzających stolicę. Ludność Warszawy nie szczędziła wyrazów uznania i sympatii dla podhalańczyków. Służba ta, dzięki takim właśnie gestom odbierana była przez żołnierzy jako prawdziwy zaszczyt i wyróżnienie.
