Imię
Łukasz
Grupa rekonstrukcyjna
Stowarzyszenie Historyczne Pochodnia (Sianów)
Nazwa sylwetki
Podporucznik pilot 1. wielkopolskiej eskadry lotniczej polnej (wersja przed i po locie).
Datowanie
Zima 1919/1920 (wojna polsko-bolszewicka)
Region
Pogranicze Litwy i Białorusi
Wyposażenie
Rogatywka Wojsk Wielkopolskich, sukienna, oficerska z żółtymi wypustkami (barwa lotnictwa). Sweter wełniany, cywilny. Kurta skórzana podbita futrem, cywilna. Spodnie od munduru oficerskiego Wojsk Wielkopolskich z żółtymi lampasami (barwa lotnictwa). Szal wełniany, cywilny. Rękawiczki skórzane, cywilne. Buty sznurowane, skórzane tzw. kanadyjki. Czapka skórzana – pilotka jednego z licznych wzorów z okresu I wojny światowej. Okulary ochronne wzoru niemieckiego. Drewniana trzcinka oficerska ze srebrnymi okuciami. Brak uzbrojenia osobistego.
Krótki opis historyczny
Przykładowy zestaw ubiorczy przeznaczony do pilotażu genezą sięgający czasów I wojny światowej. Elementy typowo wojskowe, w tym części munduru Wojsk Wielkopolskich zatwierdzonego Rozkazem Dowództwa Głównego Wojsk Wielkopolskich Nr 84 z dn. 29.03.1010 r. połączone zostały z ubiorem cywilnym, co było zjawiskiem powszechnym wśród pilotów w latach 1914-1920. Trzcinka oficerska to atrybut statusu w wojsku często spotykany wśród oficerów eskadr wielkopolskich podczas wojny polsko-bolszewickiej. 1. wielkopolska eskadra lotnicza polna sformowana została w okresie luty-marzec 1919 r. jako awangarda tego rodzaju wojsk w Armii Wielkopolskiej. Wiosną 1919 r. uczestniczyła w działaniach przeciwko Ukraińcom a od września 1919 r. – walkach na północnym odcinku frontu wschodniego wojny polsko-bolszewickiej, w tym bombardowaniach węzłów kolejowych. Uczestniczyła w Bitwie Warszawskiej (rejon na północ od stolicy). Podczas wojny żołnierze eskadry wykonali 515 lotów bojowych. Po jej zakończeniu jednostkę włączono w skład 1. pułku lotniczego w Warszawie.
