Kobieta w stroju cywilnym

Imię

Izabella

Grupa rekonstrukcyjna

Stowarzyszenie Grupa Historyczna „Zgrupowanie Radosław”

Nazwa sylwetki

Kobieta w stroju cywilnym

Datowanie

XX wiek, druga połowa lat 30-tych

Region

 Europa, Rzeczpospolita Polska

Wyposażenie

Sukienka uszyta wg oryginalnego wykroju z pisma modowego z lat 30. (amerykański miesięcznik „McCall’s Magazine”). Wykonana jest z cieniutkiej wełny w kolorze ciepłego, czekoladowego brązu, wykończona aksamitną wstawką w okolicach dekoltu. Zapinana z przodu na metalowe zatrzaski, dodatkowo posiada materiałowy pasek podkreślający talię. Stylizację uzupełniają dodatki utrzymane w kolorystyce pudrowego różu: cienkie skórzane rękawiczki, skórzane buciki, na niewysokim obcasie oraz kapelusz wykonany współcześnie na podstawie historycznych zdjęć, ozdobiony szeroką aksamitną taśmą w nieco ciemniejszym odcieniu. Prezentowana torebka jest elementem oryginalnym – skórzana kopertówka została wykonana ręcznie. Biżuteria: klipsy oraz brosza zdobiąca sukienkę, również pochodzą z lat 30. ubiegłego wieku. Efektownym dodatkiem jest przedwojenna srebrna puderniczka – rodzinna pamiątka po Babci. Wieczko puderniczki zdobione jest grawerem z motywem kwiatowym. Różowe buciki wykonane ze skóry – pantofle, na masywnym ale modelowanym obcasie, wiązane z przodu. Czubek buta ma formę zaokrągloną, kształtem przypomina nieco migdał. Na nogach widać także pończochy w cielistym odcieniu z charakterystycznym czarnym szwem z tyłu i wzmocnionym wykończeniem pięt oraz stóp. Było to typowe dla jedwabnych pończoch produkowanych na ówczesnych maszynach dziewiarskich. Wzmocnienie pięty w wyprodukowanych współcześnie pończochach ma kształt trójkątny – wskazuje to na inspirację tzw. wykończeniem w stylu Point Heel wywodzącym się z Europy.

Krótki opis historyczny

W prezentowanym stroju dziennym, elegantka z lat 30. XX wieku, mogła wczesną jesienią, spacerować ulicami Warszawy. Sukienka choć wydaje się być wyjątkowo skromna, nabiera elegancji i szyku dzięki asymetrycznemu zapięciu, czterem plisom z przodu sukienki oraz finezyjnie wywiniętym mankietom w rękawach, zapinanym na niewielki guziczek. Po bezkształtnych strojach z poprzedniej dekady, sukienki w latach 30. uległy wydłużeniu i stały się dopasowane do figury. Długość prezentowanej sukienki – do połowy łydki – była zgodna z ówczesnymi standardami. Dół sukienki ma fason lekko rozszerzający się ku dołowi co było charakterystyczne dla mody lat 30. W celu podkreślenia ramion, wszyte zostały poduszeczki – dzięki którym ramiona wydają się być szersze oraz znacznie lepiej zarysowane i wyeksponowane. Talia (która wreszcie „wróciła na swoje miejsce”) została podkreślona paskiem z klamerką wykonaną z tego samego aksamitu co lamówka wykańczająca dekolt sukienki. Dodatki, uzupełniające kreację, utrzymane były w jednej kolorystyce (w tym przypadku pudrowego różu). Dbałość o szczegóły była wyrazem elegancji, wg której ważne były także umiar w kolorystyce i ilości dodatków. Obowiązkowymi elementami były z pewnością nakrycia głowy oraz torebki (raczej niewielkich rozmiarów, często kopertówki), bez których elegantka nie wychodziła z domu. Makijaż był zdecydowanie bardziej stonowany niż w latach 20. Wyraźnie podkreślane zostały usta – pomalowane pomadką w kolorze intensywnej czerwieni. Szczególnie uwydatniana była górna warga. Fryzury, pomimo iż chowane pod rozmaitymi i fantazyjnymi nakryciami, były starannie upięte, z wykorzystaniem takich ozdób jak grzebienie, spinki i siateczki ułatwiające utrzymanie fryzur. I choć najmodniejsze były wówczas fale, to przy dłuższych i niesfornych włosach upięcia były eleganckim rozwiązaniem.

image/svg+xml

Menu

Follow me