Imię
Monika
Grupa rekonstrukcyjna
Stowarzyszenie Muzealna Grupa Historyczna im.II/18 pułku piechoty
Nazwa sylwetki
Członkini Organizacji Przysposobienia Wojskowego Kobiet do Obrony Kraju w ubiorze obozowym
Datowanie
Lata 1935 – 1939
Region
Polska
Wyposażenie
Granatowy beret z antenką i małym orzełkiem PWK, spodnie w kolorze khaki sięgające za kolana, koszulka gimnastyczna z długim rękawem z kołnierzem, mankietami i dołem obszytym granatowym suknem oraz z sznurowanym przodem żółtym sznurkiem, pas skórzany jednobolcowy, czarne półbuciki. Zrekonstruowane na podstawie dokumentacji i zachowanych artefaktów z epoki oraz kwerendy fotograficznej.
Krótki opis historyczny
Największe osiągnięcia w działalności odnotowywano na corocznych obozach letnich, kiedy to pewiaczki mogły nie tylko sprawdzić swoje umiejętności w praktyce ale i poszerzyć swoją wiedze. Obozy dostarczały wielu doświadczeń w prowadzeniu akcji PWK. Tego typu forma szkolenia była dużo bardziej efektywna niż zajęcia prowadzone miejscowo. Pobyt w stałym miejscu w zorganizowanej i do tego zdyscyplinowanej grupie wpływał na jej integrację organizacyjną co pozwalało na prowadzenie zajęć praktycznych przez instruktorki. Członkinie zdobywały wiedzę z zakresu topografii, terenoznawstwa, strzelectwa, łucznictwa, pierwszej pomoc oraz ćwiczyły musztrę. W 1939 roku organizacja PWK posiadała siedem własnych, zdobywanych w kolejnych latach, dobrze zagospodarowanych terenów obozowych, rozrzuconych po całym kraju. Obozy odbywały się w Garczynie, Koszewnikach koło Grodna, Buzyłówce nad Nimnem, Istebnej, Spale, Redłowie oraz Borowie. Począwszy od 1927 roku liczba obozujących pewiaczek zwiększała się z roku na rok. Według sprawozdań z 1935 roku obozy gościły łącznie 4400 obozowiczek. Latem 1939 roku na wszystkich turnusach przebywało łącznie ponad 10 tysięcy ( jest to liczba szacunkowa).
