Imię
Marcin
Grupa rekonstrukcyjna
Klub Miłośników Historii „Warszawa”
Nazwa sylwetki
Starszy szeregowy żandarmerii Armii Szwedzkiej
Datowanie
Lata 1939-1945
Region
Królestwo Szwecji
Wyposażenie
Furażerka fältmössa m/1939 z bączkiem nationalitetsmärke m/41, mundur wełniany kurtka m/39 oraz spodnie m/39, na klapach korpusówki piechoty czyli skrzyżowane muszkiety, na pagonach oznaka stopnia służbowego oraz oznaka Försvarsområde No 11 czyli obszaru obronnego Sztokholmu, nad lewą kieszenią odznaka członka Bractwa Nordyckiego, koszula to standardowa żołnierska skjorta m/39 z krawatem slips m/39, pas skórzany jednobolcowy z rolką z kaburą skórzaną pistolhölster m/40 z prywatnie zakupionym pistoletem Walther P38 wraz z parcianą plecioną smyczą, na lewej piersi odznaka żandarmerii m/26 wraz z opaską żandarmerii fältpolisband M/39, w prawej kieszeni kurtki gwizdek policyjny. Buty skórzane m/39 ze skórzanymi sznurówkami i skórzanymi podeszwami podkute gwoźdźmi i podkówkami na obcasach oraz opinacze płócienno – skórzane. Torba na maskę przeciwgazową gasmaskväska m/39 wraz z maską przeciwgazową BICKAPA typ 4 wyprodukowanej przez Birger Carlson & Co. A.B. w 1941 r. Wszystkie prezentowane części umundurowania są w pełni oryginalne. Mundur wprowadzony został w 1939 r. W tym roku przeprowadzono wielką reformę mundurową, wprowadzając zupełnie nowe umundurowanie dla wszystkich rodzajów sił zbrojnych Szwecji. Zasady nowego umundurowania regulowane były ogłoszonym w 1939 r. Soldatinstruktion for Armen 1939.
Krótki opis historyczny
Wybuch II wojny światowej wymusił na Szwecji przeprowadzenie mobilizacji i gwałtowne zwiększenie liczebności sił zbrojnych. Podczas Wojny Zimowej ok. 9 000 Szwedów wzięło czynny udział w walkach z Rosjanami, a ich doświadczenie bojowe było bardzo cenne. Zwiększenie liczebności sił zbrojnych spowodowało sięgnięcie do rezerwistów w różnym wieku i stopniu sprawności fizycznej. Rezerwistów takich kierowano do służby w jednostkach tyłowych jak kuchnie, piekarnie, kierowanie pojazdami, zaprzęgami konnymi lub jak w tym przypadku do żandarmerii. Najczęściej byli to policjanci czynni zawodowo. Ich podstawową rolą była służba policyjna w armii, obsługa aresztów wojskowych, nadzór nad konwojami wojskowymi, prowadzenie dochodzeń w sprawie wykroczeń żołnierskich, aktów sabotażu, szpiegostwa lub kontrwywiadu. Pełnili także służbę ochronną w budynkach wojskowych, magazynach, składach amunicji, paliw, wyposażenia, pilnowali mostów, stacji kolejowych, portów, szczególnie newralgicznych skrzyżowań. Członkowie sił zbrojnych Szwecji cieszyli się bardzo dużym poważaniem w społeczeństwie, a obowiązkowa służba wojskowa nie była traktowana jako przykry obowiązek, tylko zaszczytna służba dla króla i ojczyzny.
