Imię
Tomasz
Grupa rekonstrukcyjna
Ogólnopolskie Stowarzyszenie Braci Rycerskiej Malleus Maleficarum
Nazwa sylwetki
Bogaty mieszczanin
Datowanie
1 poł. XVII wieku
Region
Europa, Polska, Gdańsk/Warszawa
Wyposażenie
Farbowane na czarno skórzane trzewiki z podkutym obcasem wiązane na kokardę czerwoną jedwabną taśmą. Czerwone wełniane pończochy wiązane pod kolanem jedwabną złotą kokardą. Wełniane czarne bufiaste pludry sięgające do kolan, zapinane na cynowe guzki i wiązane troczkiem. Nowinką są Dość obszerne kieszenie. Koszula lniana. kołnierzyk i mankiety wiązane za pomocą lnianych troczków z frędzlami. Ozdobny kołnierz tkany z koronki w stylu holenderskim. Ozdobne mankiety wykończone delikatną koronką. Ubiór spodni: czarny wełniany wams z baskiną o kroju tzw. gęsiego brzucha z patkami, zapinany na rząd cynowych guzów, spięty skórzanym paskiem. Mankiety wamsu zapinane cynowymi guzami. Na głowie filcowy kapelusz z szerokim rondem zawiniętym z jednej strony i spięty złoconą egretą ozdobioną naturalnymi perłami, klejnotem i pióropuszem ze strusich piór. Czarny skórzany pasek zapiany na haczyk. Na szyi na złotym łańcuchu medalion z przedstawieniem św. Jerzego na awersie i kupieckiego galeonu na rewersie. W ręku maska wenecka wykonana z malowanego papieru czerpanego i zestaw kart do gry.
Krótki opis historyczny
Sylwetka przedstawia bogatego mieszczanina – kupca handlującego towarami spławianymi Wisłą z Warszawy do Gdańska i sprowadzanymi tą samą drogą przedmiotami luksusowymi na zapotrzebowanie rezydującego w mieście dworu królewskiego lub kantoru zlokalizowanego na warszawskim rynku Starego Miasta. Prezentowana sylwetka mieszczanina nosi typowy ubiór zachodnioeuropejski z ozdobnym koronkowym kołnierzem w stylu holenderskim i podobnymi mankietami będącymi dodatkami przywiązywanymi do koszuli bądź przypinanymi ozdobnymi szpilami. Głowę zdobi kapelusz z szerokim rondem. Bogate mieszczaństwo i szlachta przypinała do nakryć głowy ozdobne tzw. trzęśnie lub egrety, w które wpinano pióropusze. Jak przystało na cywila mieszczanin nie nosi przy boku broni białej. Zazdroszcząc tego przywileju szlachcie i wojskowym, a także ze względów bezpieczeństwa bogaci mieszczanie nie ruszali się z domu bez tzw. obuszków – lasek przypominających czekan zwanych także potocznie nadziakiem. Jednakże w wyniku zamachu na króla Zygmunta III dokonanego przy użyciu takiego narzędzia przez niejakiego Michała Piekarskiego na ulicach Warszawy, król wydał dekret zakazujący posiadania przy sobie tego rodzaju broni. Od tej pory mieszczanie wybierając się na ulicę nie rozstawali się z prostą drewnianą laską która stała się jednym z symboli ich stanu. Zgodnie z panującą modą kupiec nosi wąsy i bródkę hiszpańską. Modę na stroje zachodnie na tereny Rzeczpospolitej upowszechniali licznie przybywający imigranci w postaci osadników holenderskich i szkockich, specjaliści wojskowi, kupcy, awanturnicy, a także obywatele pochodzenia niemieckiego lub mieszkańcy większych ośrodków miejskich na terenie Polski i Litwy. W kreowaniu mody na wzór hiszpańskich i austriackich Habsburgów miała wpływ bliskość dworu królewskiego pierwszych dwóch Wazów na polskim tronie – Zygmunta III i Władysława IV.
